Agu:
Nadszedł koniec i naszego pobytu u Asi. Mam tu na myśli mnie i Mikołaja :). Z poprzedniego postu Ewy wiecie bowiem, że się rozdzieliliśmy. Ale zanim dojdę do tego chciałabym jeszcze napomknąć o pobycie w Xi'an. Aśka jest niesamowita. Czas jaki tam razem spędziliśmy był naprawdę wyjątkowy :) Począwszy od faktu, że w końcu było z kim poplotkować o wspólnych znajomych :p, poprzez miłą kolację w gronie innych "nauczycielek" - Polki i Włoszki, a skończywszy na wspaniałej imprezie w świetnym lokalu w Xi'an :) Wytańczyliśmy się na całego i to za darmo :) Wejście było za free, co mnie osobiście bardzo zaskoczyło jak zobaczyłam standard lokalu, a jakiekolwiek trunki odpuściliśmy sobie widząc, że najtańsze piwo kosztowało 55juanów czyli jakieś 28zł :p hehe. Warto wspomnieć, że to nasza pierwsza impreza w klubie podczas tej wyprawy! :D Słysząc od Asi historie o "szalonych chińczykach" na parkiecie, musieliśmy to sprawdzić! I faktycznie znalazło się takich kilku. Pozostałe wieczory spędzaliśmy na wspólnym oglądaniu filmów, a czasami jedynie przy blasku świec (wtajemniczeni wiedzą czemuż tak:p) przegadywaliśmy całe nocki :) W ciągu dnia zwiedzaliśmy miasto, czasami jedynie włóczyliśmy się z uczniami Asi po sklepach (nie ma jak osoba, która może się dogadać po chińsku :)). Razu pewnego Mikołaj postanowił poczuć prawdziwą wolność i wyruszył spenetrować pobliskie góry Hua Shan. Zamierzał spędzić tam dwa dni ale na trasie spotkał chińską grupkę studentów i wraz z nimi, przemierzył cała zaplanowaną trasę w jeden dzień. Wspaniałe widoki, przez nas tym razem oglądane jedynie na zdjęciach. Innego dnia pojechaliśmy oglądać słynną Terakotową Armię. Rzeczywiście jest to swego rodzaju majstersztyk, miło było to zobaczyć, ale żeby chcieć tam po raz kolejny pojechać...raczej nie :) I tak beztrosko upłynął nam kolejny tydzień wyprawy. Czas zbierać się dalej ;) Po 15h spędzonych w pociągu dotarliśmy do Szanghaju. Szanghaj jest największym i najludniejszym miastem Chin, a co za tym idzie największym chińskim ośrodkiem gospodarczym, finansowym i komunikacyjnym, a także trzecim co do wielkości portem morskim na świecie.
Spacerując w
poszukiwaniu metra, zadzieramy nosy oglądając drapacze chmur :) Po ok 40
minutach dotarliśmy do domu mojej Cioci i Wujka, którzy mieszkają tutaj już
10lat :) Bardzo miło było się z nimi zobaczyć:)
Okolica w której mieszkamy jest świetna! Do najważniejszych punktów
miasta jest bardzo blisko.
Z balkonu mamy
widok na najwyższy budynek (w tym momencie jest to Shanghai World Financial
Center i ma wysokość 492m, ale tuż obok trwa budowa kolejnego mającego go
przewyższyć Shanghai Tower) Ale to nie koniec zachwytów, teraz zaczęła się
rozpusta :D! Każdy z nas dostał swój osobny pokój, kartę na wszelkie środki
transportu i zestaw map z wyszczególnionymi miejscami wartymi zobaczenia.
Wujostwo było przygotowane pierwszorzędnie na naszą wizytę:) Korzystając zatem z
udogodnień, wyruszamy codziennie odwiedzać kolejne zakątki. Zwiedzamy Szanghai
jak również pobliskie miejscowości. W wolnych chwilach towarzyszyła nam
Ciocia, opowiadając różne ciekawostki.
Jednego dnia byliśmy w Suzhou, jakieś 80km od Szanghaju i ten wypad zaliczam do
jak najbardziej udanych. Mawia się, że jest to miasto parków i kanałów. Bardzo
urokliwe miejsce. Przez jeden dzień nie udało nam się zwiedzić wszystkich
atrakcji, ale te które zobaczyliśmy np. Tiger Hill wywołało pozytywne wrażenia.
Szukając busa jadącego do największego tu The Humble Administrator's
Garden poznaliśmy pewnego policjanta. Ku
naszemu zdziwieniu, mówił on po angielsku i pomógł odnaleźć odpowiedni autobus.
Pochwalił nam się przy okazji swoim nowym małym "radiowozem" i
zaproponował żebyśmy czekając na transport posiedzieli w nim :) Piękno tego
miasta i przyjazność bijąca od tutejszych ludzi wzbudziło chęć powrotu kiedyś
do Suzhou.
Kolejnym
odwiedzonym miasteczkiem było "pływające" Zhujiajiao nazywane także
"Wenecją Szanghaju". Wąskie uliczki, liczne mostki, świątynie,
poprzeplatane rzeczkami, a na nich pływający chińscy gondolierzy. Całkiem
ciekawy obraz :) Wujek Marek i Ciocia
Jola zadbali również o to, by przypomnieć nam polskie smaki, a także dali
okazję spróbować odmiennych kuchni. Domowej roboty rosołek, kotlety z
ziemniakami i surówką, ciepły chlebek z masłem i białym serkiem... ech żyć nie
umierać :) Jak nie wiele trzeba człowiekowi do szczęścia! :D Pewnego razu poszliśmy wraz z nimi i ich
znajomymi (również polakami mieszkającymi tutaj dłuższy czas) na kolację.
Japońska Restauracja, osobisty kucharz, i mnóstwo nowych dla nas smaków: surowy
tuńczyk i łosoś z pastą wasabi, małże, tutejsze ryby, krewetki przygotowane na
kilka sposobów, jagnięcina z czosnkiem, a do tego japońskie wino! Wszystko było
pyszne! Wieczór niesamowity, zakończony wspólnym śpiewaniem polskich hitów ;) Kiedy indziej mieliśmy okazję spróbować żab
przyrządzonych na ostro, wątróbki z gęsi, oraz jagnięciny podanej na ogromnej
kości, ze środka której na koniec wysysało się szpik. Niesamowite doświadczenia
kulinarne. Mikołajowi smakowało wszystko, mi rzecz jasna jako dziewczynie niektóre
specjały nie przypadły do gustu;p Tak
przyjemnie upłynął nam pierwszy tydzień pobytu tutaj. Ale to dopiero początek,
ponieważ posiedzimy tu znacznie dłużej ;)
Jakiś czas temu wujek kupił szczeniaka. Jest to
prześliczny 3 miesięczny mastif tybetański i wabi się Daszan (co oznacza
"duża góra"). Już przed naszym przyjazdem wujek skontaktował się ze
mną i zapytał czy nie zechciałabym się nim zając przez czas kiedy On z Ciocią
będą w Polsce. Długo się nie
zastanawiając, zgodziłam się :D Od wczoraj ja, Mikołaj i Daszan zostaliśmy sami
w domu. Grafik zwiedzania troszkę się zmienił, gdyż wskoczyły mi dodatkowo
spacerki z "maluchem", ale to niczemu nie przeszkadza :) a wręcz daje
dużo radości ;]. Zatem jest to mój pierwszy dłuższy przystanek na "pracę"
;) zostaję tu bowiem do ok 10 stycznia.
Mikołaj natomiast posiedzi z nami do świąt, po czym pojedzie na południe najprawdopodobniej do
Ewy Kamila. :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Wstaw komentarz